Διατροφή και ψυχολογία, πόσο πολύ συνδέονται!

«Η ψυχολογία μας επηρεάζει την διατροφή και η διατροφή την ψυχολογία μας».

Συχνά, όλοι μας παρατηρούμε να αλλάζουν οι διατροφικές μας συνήθειες (πχ είδη και ποσότητες τροφίμων που καταναλώνουμε) ανάλογα με τη διάθεσή μας.

Κάποιοι άνθρωποι οταν εχουν δυσάρεστα συναισθήματα όπως αγχος ή στεναχώρια δεν εχουν όρεξη για φαγητό, ενώ τρώνε περισσότερο οταν είναι χαρούμενοι.  Ωστόσο, οι περισσότεροι οταν ειναι στενοχωρημένοι ή αγχωμένοι καταναλώνουν μεγαλύτερες ποσότητες τροφίμων και είδη που είναι περισσότερο εύγευστα όπως λιπαρά και γλυκά. Νιώθουν οτι δεν μπορούν ελέγχξουν το φαγητό τους γιατί αυτό λειτουργεί σαν διέξοδος αποφόρτισης έντονων συναισθημάτων ή πηγή χαράς ή μέσο που προσφέρει ασφάλεια. Συχνά δηλαδή το φαγητό δεν καλύπτει μόνο την ανάγκη για θρέψη αλλα υποκαθιστά άλλες ανάγκες ψυχολογικές και γι αυτό η «ανακουφιστική» επίδραση είναι παροδική αφού άλλη είναι η αιτία. Εδώ έρχονται να προστεθούν και οι τύψεις που γεμίζει κανείς έχοντας χάσει τον έλεγχο του φαγητού του, για παράδειγμα όταν έχει καταναλώσει πολλά γλυκα σε ενα απόγευμα. Και όσο νιώθει τύψεις για αυτό, τοσο τρώει περισσότερο, όσο τρωει περισσότερο τόσο νιώθει πιό άσχημα με τον εαυτό του και έτσι δημιουργείται ενας φαυλος κύκλος  που δεν σταματάει. Ειδικά αν αποφασίσει το άτομο, υπο το βάρος των ενοχών να στερηθεί το φαγητό, στη συνέχεια της ημέρας ή τις επόμενες, τότε ως αποτέλεσμα της στέρησης προκαλείται βουλιμική αντίδραση. Ακολουθούν τύψεις, νέα στέρηση, μετά αυξημένη κατανάλωση και αυτή η αλληλουχία συνεχίζεται .

Απ΄ όλα τα παραπάνω λοιπόν, διαπιστώνουμε την έντονη αλληλεπίδραση διατροφης και ψυχολογίας. Αυτη την αλληλεπίδραση είναι καλό να έχει κανείς κατα νού οταν προσπαθεί να καταλάβει την διατροφική του συμπεριφορά πχ όταν δεν μπορεί να βάλει όριο στο φαγητό του. Είναι σημαντικό να προσπαθεί να διακρίνει μήπως αυτό που ουσιαστικά του λείπει εκείνη την στιγμη είναι κάτι άλλο και όχι το φαγητό (π.χ. ξεκούραση, φροντίδα).  Σίγουρα πάντως δεν θα βοηθήσουν οι ενοχές αλλά η κατανόηση και η αποδοχή των πραγματικών αναγκών.